Το Ασμπέτε...

Στον χώρο από τον Δεκέμβριο του 1998 όταν έγραφα Αθηναϊκά στην Ώρα για Σπορ με το μικρόβιο για περιγραφή αγώνων από παιδί. Μόνος μου στο δωμάτιο, έκανα ότι περιγράφω αγώνες και... μου κόλλησε, μου άρεσε.

Μεγάλωσα με τις φωνές του Ράπτη και του Διακογιάννη. Πρώτο ματς που θυμάμαι ολόκληρο, από το 1ο ως το 120ο λεπτό στην ζωή μου ο τελικός του κυπέλλου Αγγλίας το 1985 ανάμεσα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Έβερτον. Πρώτη ομάδα στην ιστορία η Γιουνάιτεντ που έμεινε με δέκα παίκτες σε τελικό αλλά το πήρε το τρόπαιο με την γκολάρα του Γουάιτσαϊντ στην παράταση.

Από τότε τρία πράγματα έμειναν χαραγμένα μέσα μου... η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ... η στήριξη του αδύναμου... και η περιγραφή αγώνων.

Η επιμονή και η υπομονή είναι αρετές τις οποίες λατρεύω και προσπαθώ να εφαρμόζω καθημερινώς. Μου αρέσουν και σε μια ποδοσφαιρική ομάδα σε συνδυασμό με το πάθος και την δύναμη. Καταλαβαίνω ότι όλοι έχουν άποψη για το ποδόσφαιρο και αυτό είναι και το ωραίο. Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο σκέψης για την μπάλα.

Εγώ είμαι από τους ανθρώπους που λατρεύουν τα αποτελέσματα και μετά το θέαμα. Αν συνδυάζονται τα δύο έχει καλώς αλλά δεν μου είναι απαραίτητο. Αν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πάρει το πρωτάθλημα κερδίζοντας 38 φορές με 1-0, με το ζόρι σε όλα τα ματς εγώ θα είμαι ικανοποιημένος. Τα υπόλοιπα για εμένα είναι μπόνους.

Θα ήθελα να έχω προπονητή στην Γιουνάιτεντ τον Γιούργκεν Κλοπ κυρίως για την ιδιοσυγκρασία και το ποδόσφαιρο του, το οποίο όταν το βγάζει αραιά και που πλέον η Λίβερπουλ, μου αρέσει τρελά. Αλλά είμαι ΟΚ και με τον Τεν Χαγκ. Δεν με ενοχλούν ο Μουρίνιο και ο Σιμεόνε και ας τους κράζουν όλοι για το ποδόσφαιρο που παίζουν, ότι είναι αμυντικό κλπ. Εγώ ξέρω ότι η Ρόμα δεν είχε κατακτήσει ποτέ Ευρωπαϊκό τρόπαιο μέχρι να έρθει ο Μουρίνιο και ποιος ξέρει, αν δεν τον έδιωχναν πριν τον τελικό του Λιγκ Καπ μπορεί να είχε πάρει τίτλο ακόμη και με την Τότεναμ ο αθεόφοβος.

Μιλώντας για τον Σιμεόνε, περιέγραψα προχθές τον αγώνα της Ατλέτικο Μαδρίτης με την Κάδιθ για τα κανάλια Novasports. Τι ωραία ομάδα που είναι η Ατλέτικο και ο Γκριεζμάν είναι σε καταπληκτική κατάσταση. Είναι φοβερό να σκέφτεσαι στην εποχή μας ότι ένας προπονητής βρίσκεται στον πάγκο μιας ομάδας για περισσότερα από έντεκα χρόνια. Αυτά σε κάνουν να λατρεύεις το ποδόσφαιρο. Τέτοιες ιστορίες.

Θα μιλάμε αρκετά για Μπουντεσλίγκα γιατί είναι το πρωτάθλημα που μου αρέσει περισσότερο μαζί με την Πρέμιερ Λιγκ φυσικά λόγω της μεγάλης αγάπης για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Μην αγχώνεστε μαζί θα δούμε γιατί η Μπάγερν Μονάχου προσπαθεί να δώσει το πρωτάθλημα στην Ντόρτμουντ αλλά η Μπορούσια δεν μπορεί ή μάλλον δεν ξέρει πως να το πάρει.

Είναι να τρελαίνεσαι... όπως και με την Τσέλσι.

Τέλος πάντων... ξεφύγαμε για πρώτη γνωριμία. Για το Ασμπέτε δηλαδή. Να είμαστε καλά να τα λέμε από εδώ.

Σας περιμένω.